ψευδοδέκτης

ὁ, Μ

(για τον Οδυσσέα) αυτός που εμφανίζεται ως ζητιάνος, ψευτοζητιάνος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψευδ(ο)-* + δέκτης (< δέχομαι)].